Nie znalazłem w regulaminie wystaw SV o obowiązku przedstawienia na wystawie zaświadczeń z prześwietlenia na dysplazję czy DNA. Natomiast obie te rzeczy wymagane są zgodnie z regulaminem SV aby przystąpić do przeglądu hodowlanego ( Korungu ) , a ten z kolei wymagany jest w klasie użytkowej dla zwierząt powyżej 3,5 roku aby uzyskać ocenę doskonałą. Jeżeli chodzi o DNA i prześwietlenie rodziców psa czy suki to wymagane ono jest w Niemczech dla wszystkich zagranicznych zwierząt mających zostać użytych do reprodukcji. Ale zwyczajowo w klasach powyżej 12 miesięcy sędziowie sprawdzają prześwietlenie i DNA. 
W 2002 r. Światówkę w klasie suk 18-24 miał sędziować H. Blume. Ponieważ w Polsce kilkakrotnie udało mi się zająć z dwoma sukami z mojej hodowli czołowe miejsca, postanowiłem spróbować w Niemczech. Przygotowania do wystawy trwały ponad dwa miesiące. Na wystawę pojechaliśmy większą grupą: Rysiek Kłapkowski, Wiktor Kowalski , Aneta i Dorota .Na miejscu dojechał do nas Gienek Korschek. Suki swoje wystawiałem w klasie 12-18 u H.Bblume. Prowadziły je Aneta i Dorota. Podczas opisu na stój sędzia przeprowadza wywiad. Z ironią pyta : " a czy suki mają prześwietlenie i DNA zrobione w Niemczech , bo on musi wszystkie suki oceniać według jednakowych kryteriów? ". Odpowiadam , że oczywiście. Z niedowierzaniem prosi o rodowód. Patrzy w rodowód , kręci głową , strzela głupią minę ." A co to za pies ?" i wskazuje na ojca moich suk. Juventus Vikingland odpowiadam. Nie znam , pada odpowiedź. Jakieś byle co , komentuje do swojego pomocnika.Czy będę wystawiał na Światówce obie suki , pyta. Tak , chciałbym. Ale muszą mieć wyszkolenie SchH lub IPO do Światówki. Nie zdążę zrobić ponieważ suki w dniu Światówki będą miały 18 miesięcy i kilka dni i nie zdążę zdać egzaminu , próbuję tłumaczyć. To nie masz po co przyjeżdżać na Światówkę , kończy. Przystępuje do opisu. Obie ocenia w ciągu jednej minuty. Podczas wykonywania rundki w ruchu zupełnie nie patrz . Gada z kolesiami. Po opisie na stój zostają wyczytane na ostatniej i przedostatniej pozycji. W ruchu przechodzą o jedną pozycję. Otrzymują ocenę bardzo dobrą (najwyższą w tej klasie w Niemczech ) . Po zakończeniu opisuje tylko kilka z czuba. Po zejściu z ringu podchodzi do mnie widz. Niemiec. Pyta dla czego tak daleko i co sędzia zarzucił sukom. Zgodnie z prawdą odpowiadam , że nie wiem. Bierze ode mnie sukę i idzie do sędziego. Zwraca się do sędziego: 
" słuchaj , zobacz na moją suczkę , co myślisz o niej ".Bardzo ładna suka , w jakim wieku ?, odpowiada Blume. 15 miesięcy. To czemu jej nie wystawiałeś, na pewno była by wysoko. Bardzo dobrze ją opisuje. Rozmowa odbywa się w odległości 3-4 metrów . Wszystko słyszę i krew mnie zalewa. Postanawiam spróbować jeszcze raz za dwa tygodnie. 
Ale dla równowagi, 
w Polsce nie lepiej traktują sędziowie psy z zagranicy. W 2001 r miałem holenderskiego Championa Quatro von Adelplatz. Wystawiałem go ok. 12 razy . W sierpniu kupiłem Athosa a Quatro wrócił do Holandii. Na jednej z pierwszych wystaw ( dzień przed wystawą ) mój kolega ( na razie nie ujawnię imienia ) pyta jednego z " najlepszych polskich sędziów" w obecności innych sędziowskich " gwiazd" co myśli o moim psie . Na to sędzia się zasępił , podparł brodę dłonią , chrząknął , wlepił swoje gały w psa i mówi : 
duży, dobra głowa , płaski kłąb , załamanie w kłębie , stromy krótki zad , dobre kątowanie przodu i tyłu , słaby włos, mógłby być mocniej wypigmentowany, dobry w ruchu , ogólnie słaby , no ale czego więcej spodziewać się po holenderskim psie. Na co mój kolega : słuchaj , ale on tego holenderskiego psa oddał , a trzy tygodnie wstecz przywiózł nowego z Niemiec. 
Konsternacja wśród zebranych , mnie odebrało mowę a pan sędzia odwrócił się i jakby nigdy nic sobie poszedł. Mimo , że od tego dnia minęło 3,5 roku , a Athos w międzyczasie był na klubówkach 18, 3, 1 i V49 na światówce , nie usłyszałem przepraszam. Nigdy od nikogo nie dostał takiego opisu .Pan sędzia z kolei od tamtego czasu nie miał okazji sędziować Athosa ani innego mojego zwierzaka. Zbyt mocno je kocham i szanuje aby taki palant bez honoru się na nich wyżywał. 

Zdzisław Boratyn