Szanowni Owczarkarze!

Chciałbym dorzucić kilka słów do dyskusji Pana Tomasza Chodzeń i Michała Nosowskiego.
Temat polemiki obu Panów jest bardzo ciekawy, przynajmniej dla mnie. To prawda, że jeśli chodzi o szkolenie to wyprzedzili nas już chyba wszyscy sąsiedzi. Moim jednak zdaniem problem leży nie tylko po stronie fachowości instruktorów i pozorantów, chociaż zgodzę się, że w głównej mierze to oni mają wpływ na samo szkolenie. Problemem jednak jest to, że w Polsce nie ma zainteresowania szkoleniem, w każdym z miast są tylko jakieś pojedyncze egzemplarze, które chcą pójść krok dalej. Może się mylę, ale mieszkam w Koszalinie, mieście liczącym sobie przeszło 120000 mieszkańców i proszę mi wierzyć, że są tu tylko dwa ośrodki szkolenia psów (o fachowcach, "byłych policjantach z Sułkowic" nie wspominam) i oba kuleją. Żaden z nich nie prowadzi w pełni profesjonalnego szkolenia (wystarczy, że powiem iż jeden z nich mieści się na asfalcie!!!), bo nikt nie chce szkolić profesjonalnie. Ludzie przychodzą płacą i wymagają, aby pies na hasło załatwiał swoje potrzeby. Egzaminy odbywają się raz, góra dwa razy do roku i bierze w nich udział łącznie może 10 psów (PT i IPO). Osoby kończące szkolenie nie mają więcej wstępu na plac (jeden z ośrodków określa się "związkowym"). Wiadomo, że szkołami prywatnymi rządzą prawa rynku i hasło "klient nasz pan", więc w takich ośrodkach nie ma szans na jaki kolwiek rozwój (Michał w Szczecinie mógłby podać podobne przykłady). W obu ośrodkach można spotkać te same problemy. Może jedną z dróg wyjścia z takiej sytuacji są instruktorzy, którzy chcieliby się rozwijać i poprzez swój profesjonalizm (mając na myśli profesjonalizm, nie chodzi mi o szkolenie mistrzów świata, ale o zwykłe solidne podejście do sprawy) zachęcali by więcej osób do szkolenia, ale czy na pewno? Podobnie jak Pan Chodzeń i Michał, również miałem okazję zobaczyć na własne oczy zachodnie metody szkolenia, na prawdziwym owczarkarskim placu w Niemczech i doskonale wiem jak powinno wyglądać szkolenie, a jak wygląda. Może to właśnie my, owczarkarze powinniśmy tworzyć własne place (od niedawna działa w Koszalinie Terenowe Koło Klubu Owczarka Niemieckiego... i dwa inne w dwóch innych miastach). Może najpierw tylko dla owczarków, może powinniśmy zacząć w ten sposób przeszczepiać dobre wzorce na nasz grunt, chociaż próbując szkolić "po zachodniemu". Nawet robiąc błędy możemy i tak więcej zdziałać niż na prywatnych placach. Niech inne rasy zobaczą, że może to być całkiem fajna zabawa. Przecież tak właśnie zaczynano "na zachodzie". Niestety póki co na palcach jednej ręki można policzyć solidne prywatne ośrodki szkolenia, w większości jednak to "popelina" (grupy po 10 psów i kurs w miesiąc). Owczarek niemiecki zawsze jest krok (czasami dwa) przed innymi rasami, warto by to podtrzymać. Jeśli nie zaczniemy organizować się w większe grupy, tylko dalej będzie na zasadzie "każdy sobie rzepkę skrobie" to dalej będziemy tylko narzekać na szkolenie i podziwiać "zachodnie" place. Trzeba zebrać te resztki, te pojedyncze egzemplarze zainteresowanych szkoleniem z prawdziwego zdarzenia i skupić je w całość. Myślę, że może to być jedna z dróg zmiany podejścia ludzi do szkolenia.
Nie sposób w tym wszystkim nie wspomnieć o czymś takim jak Oddziałowa Komisja Szkolnia.W moim mieście "prężnie działa", jest złożona z... jednej osoby, Pana Przewodniczącego członka zarządu oddziału, a prywatnie... właściciela jednego z ośrodków szkolenia. Podejrzewam, że podobne zjawiska można jeszcze znaleźć w kilku miastach w naszym kraju, ale powiedzcie sami, czy może to być zachęta dla ludzi do pracy z psem. Przecież taka sytuacja odpowiednio wpływa na postrzeganie szkolenia.
O tym w jakim wieku należy zacząć szkolenie się ni wypowiadam, bo jestem zdania, że z psem pracuje się od momentu w którym powzięło się decyzje o jego zakupie, czy też zostawieniu, a poza tym... za mało wiem. Jako humanista, uważam iż należy oddzielić pojęcia pracy z psem, szkolenia, wychowania i tresury. 

Marcin Muszarski z Koszalina.
martus9@interia.pl