OWCZAREK NIEMIECKI PO POLSKU II

Drodzy Państwo potraktujcie mój głos nie jako stanowisko, ale luźną refleksję. 
Pewnie na zdrowie mi to nie wyjdzie bo znawcy tematu potraktują mnie jako ekstremalną dyletantkę, ale cóż chodź nie łatwo mieć swoje zdanie w świecie owczarkarskim, odważę się powiedzieć co myślę.
Odkąd pamiętam zawsze były koło mnie psy – różne- a ja marzyłam o owczarku. 
Kiedy w 99 roku mogłam sobie pozwolić na zakup rodowodowego psa zdecydowałam, że będzie to suka po matce która w owym czasie była zapewne najbardziej utytułowaną suką z polskiej hodowli wystawianą z powodzeniem na światówce. Nie ukrywam, że marzeniem moim było również założenie hodowli tej rasy. 
W tym czasie jak wszyscy wiecie suka nie musiała mieć przeszkolenia IPO aby zdobyć uprawnienia hodowlane. 
Nic to dla mnie jednak nie znaczyło. Wiedząc jaką rasę kupuję i czego wymaga pies pracujący z pomocą hodowcy doprowadziłam ją do egzaminu i zdobyłam uprawnienia hodowlane. 
Byłam w siódmym niebie. Miałam upragnionego psa, szkoliłam go, miałam plany i dalsze marzenia. Chciałam być wśród ludzi, od których jak najwięcej się dowiem , chciałam poznawać możliwie najwięcej psów, żeby móc je porównywać i nauczyć prawidłowej oceny, cieszyć się ich widokiem, napawać ich mądrością i nieprzeciętną pasją pracy dla człowieka i z człowiekiem. 
Jednocześnie coraz bardziej zagłębiałam się w środowisko owczarkarskie. Poznawałam coraz nowych ludzi, czasem odważyłam się nawet z nimi dyskutować - podpatrywałam. 
Zaczynałam również dostrzegać rzeczy, które wcale mi się nie podobały. Poprawianie psiej urody, przedziwne skojarzenia par hodowlanych, używanie do hodowli psów które hodowlanymi w żaden sposób być nie powinny, potworne warunki życia polskich championów w hodowlach, przywożenie z zagranicy potworków z dobrymi papierami, na które tam nikt nie chciał spojrzeć, sprzedawanie odpadów z hodowli jako doskonałą okazję i wszechpanującą zawiść i hipokryzję. O zgrozo! Zaczynałam myśleć, że tak ma być, że dla wyższych celów trzeba stawiać uszy i korygować ogony, itp. Niestety i ja nie mam czystego sumienia!! Powoli jednak otwierałam oczy!!!
Moja suka okazała się gorsza niż jej matka ale pozwoliłam sobie ją pokryć – przecież mogłam. Miałam pierwszy miot w swojej hodowli! 
W międzyczasie pojawił się drugi pies również ON-ek. Dla niego też musiałam znaleźć czas i wykrzesać zapał podczas szkolenia. Jeździłam na wystawy ON-ków w kraju, obozy szkoleniowe, seminaria, wybrałam się na światówkę - jako obserwator oczywiście, poznawałam co raz większe grono ludzi związanych w jakiś sposób z ON-kami.
Zaczynałam mieć wreszcie swoje zdanie na otaczającą mnie szarą owczarkarską rzeczywistość. 
Niektórzy z Państwa stali się moimi dobrymi znajomymi, inni bliskimi przyjaciółmi. Poznałam świetnych sędziów, których wiedza o tej rasie wprost powala a chęć zmian na lepsze jest zapewne wielkim marzeniem. 
Próbowałam również w jakiś sposób wpłynąć na tę owczarkarską rzeczywistość. Wspólnie z podobnymi wariatami jak ja stworzyliśmy świetny plac szkoleniowy w naszym oddziale, pomagaliśmy sobie w przygotowaniach do wystaw, zorganizowaliśmy wystawę owczarkarską służyliśmy wszelką pomocą właścicielom wszystkich owczarków w okolicy i szkoliliśmy psy!! 
Bardzo nas podbudowało i ucieszyło wprowadzenie IPO dla suk. No - teraz to będzie dopiero dobrze, teraz to będzie światowo jak we wszystkich cywilizowanych państwach. Idziemy naprzód !!! 
No i zaczęła się polka po polsku. IPO w trzy miesiące, przystępowanie do egzaminów z takimi psami których nawet na PT wstyd byłoby pokazać, przeróżne zabiegi aby tylko zdobyć „kwity” że pies ma odpowiednie wyszkolenie. Ktoś powie tak było i wcześniej – zapewne ale ja jako świeża w psim środowisku widziałam to teraz i włos jeżył mi się na głowie. 
Kto szkolił ten szkolił, kto miał świadomość i odpowiedzialność za to co produkuje, to poczuwał się do tego aby jego materiał hodowlany był jak najlepszej jakości i pod względem eksterieru i psychiki.
Czy nie nasunęło się Państwu takie oto skojarzenie iż ON jako jedyna z ras do hodowli potrzebuje wyszkolenia IPO i jako jedyna z ras jest tak bardzo kontrowersyjnie postrzegana. Śmiem twierdzić, że zaraz po rottweilerach i amstaffach jest obecnie najbardziej zeszmaconą rasą w Polsce.
Proszę mi wytłumaczyć co dają dzisiejsze testy psychiczne jakim podlegają owczarki. Co one testują jeśli pies jest do nich żmudnie i długo przygotowywany.
Pies jaki jest każdy widzi – eksterier na wierzchu a psychika w głowie, od razu jej nie widać. Można ją wprawdzie przykryć wyuczonym zachowaniem, można ciężką pracą spowodować, że życie z niezrównoważonym psem będzie trochę lżejsze ale pies lękliwy zawsze lękliwym pozostanie a wrodzonej agresji też nikt nie weźmie i nie wyrzuci. Pytam, gdzie rzetelna informacja o psychice naszych suk hodowlanych i reproduktorów?
Co tak naprawdę daje IPO hodowlane zdane na dostateczny, gdzie ślad zrobiony jest na 70 pkt /czyli w ogóle/, obrona ledwo ledwo i tylko posłuszeństwo jako tako. Jeśli do tego pies jest słaby psychicznie to co daje takie IPO!! W jaki sposób ma się przysłużyć rozwojowi rasy. Nie obcy jest zapewne wszystkim owczarkarzom widok ładnych eksterierowo piesków w kółeczku, przed którymi pozorant wycina piruety żeby zechciały tylko popatrzyć w jego stronę. Na siłę robi się uprawnienia hodowlane a potem sprzedaje każdy chłam jaki suka urodzi zwłaszcza z zagranicznego krycia.
Państwo Domańscy zadają pytanie dlaczego wywarzać otwarte drzwi. OK. zgoda tylko dureń to robi. Ale tylko dureń również nie wyciąga wniosków z popełnianych błędów i brnie dalej w otchłań. Może za bardzo chcemy wszystko robić po niemiecku a nie mamy na to ani warunków ani możliwości. To czego dopracowali się Niemcy istnieje w ramach jakiejś kultury i prawa, które należycie egzekwuje obowiązki właścicieli psów. Kultury kynologicznej - świadomości hodowcy, kupującego, szkoleniowca działacza. A gdzie nasza kultura, gdzie nasza odpowiedzialność? Niemcy wynieśli swoją rasę na piedestał i traktują jako dobro narodowe. A może my uwzględniając naszą rzeczywistość powinniśmy popatrzeć na ON-ka jako na jedną z wielu ras i porządnie testować jego psychikę a potem kwalifikować do określonej pracy. Wiem to rasa wszechstronna ale dlaczego każdy z nich mysi uczyć się gryźć rękaw Na BOGA! Dlaczego Bruno pies poszukiwawczy w STORAT rodowodowy, z dobrej hodowli, świetnie wyszkolony nie może być reproduktorem? W czym ten owczarek nie dorównuje tym z IPO. W eksterierze!!!! A gdzie zamysł twórcy rasy!
Pani Szewczyk znam panią z widzenia z wystaw i pełna jestem podziwu dla Pani psów. Zapewniam, że wiem jak dużo trzeba włożyć pracy i hodowlanej i szkoleniowej, żeby dochować się takich psów i gdybym miała powiedzieć jak mają zachowywać się owczarki wskazałabym na Pani psy.
Ale proszę mi powiedzieć czemu służą Pani tak ostre i zjadliwe wypowiedzi. Bo chyba nie pojednaniu i konstruktywnemu działaniu w świecie owczarkarskim dla dobra tej rasy. Niech Pani prześledzi wszystkie swoje artykuły!!! Przecież ta strona powstała po to żeby każdy miał możliwość powiedzieć co myśli. Nie każdy ma 30 letnie doświadczenie w pracy z psami, nie ma też ludzi nieomylnych. Dawno temu - tych, którzy odważyli się powiedzieć, że ziemia jest okrągła, palono na stosie. Czy Pani chce zostać owczarkarskim inkwizytorem? Chyba nie!!! Nie pozostawia Pani suchej nitki na władzach KON. Trudno mi to komentować bo nikogo osobiście z nich nie znam ale zapewne ma Pani wiele racji. Nigdy nie miałam potrzeby również zapisania się do KON. Ale powiem więcej, zwykły śmiertelnik nie ma potrzeby zapisywania nawet do ZK. Jaką korzyść poza opłatami ma przeciętny członek tych organizacji – wystawy - za nie też trzeba płacić a sposób ich organizacji pozostawia dużo do życzenia. Informacja – jaka? Gdzie na przykład taki ktoś ma znaleźć pełną informację o psychice ojca i matki szczeniaka którego właśnie chce kupić. Jeśli jest świadomym i odpowiedzialnym nabywcą, do kogo ma się udać – do Oddziału, KON-u, do Zarządu głównego, a może do innych hodowców. A dalej - chcąc pokryć w kraju swoją sukę na czym ma się oprzeć, na reklamach zamieszczonych na Jacentusie, ma uwierzyć na słowo bardziej doświadczonym. Doświadczenie i wiedzę zdobywa się z czasem i powoli ale jakiś punkt odniesienia trzeba przecież mieć już teraz. Gdzie mają się uczyć i jak zachowywać ci nowi żeby nie byś wyśmianym, wygwizdanym i obrzuconym inwektywami za dyletanctwo.
Powiem głośno, choć ze strachem. Wiem jaką rasą jest owczarek niemiecki i dla jakich celów został stworzony, znam jego historię i uważam, że te psy potrzebują wyszkolenia i ciągłej pracy nieważne czy to pies, czy suka!!!! Myślę jednak, że wprowadzenie IPO dla suk nic nie zmieniło aby posunąć naprzód polską hodowlę, a chyba właśnie o to chodziło. Może lokalnie tak ale generalnie nie sądzę. Podkreślam nie jestem specjalistą z długim stażem ale też mam oczy, widzę i wyciągam wnioski. Cały czas bardziej lub mniej pracuję z psami, różnymi w dużej mierze są to owczarki. Niestety śmiem twierdzić, że psychicznie są coraz gorsze. Zakazy, nakazy, polecenia a cóż to dla nas Polaków znaczy – zero. I tak zawsze robimy po swojemu!!
Moja suka miała tylko jeden miot. Trzy jej córki były wystawiane i zdobywały doskonałe oceny, dwie zaliczyły egzamin IPO. Syn Fiony pracuje jako pies poszukiwawczy w straży pożarnej – nie może być reproduktorem! Więcej szczeniąt mieć już nie będzie. Nie jestem już także hodowcą. To nie dla mnie. Dalej jednak uwielbiam te psy i bardzo chciałabym ich dobra. 
Mam jednak smutne przekonanie, że jeśli nie zaczniemy działać jak rozumni ludzie a będziemy tylko szczekać na siebie jak psy to „ideał sięgnie bruku”

Pozdrawiam Serdecznie 
Magdalena Galak z Krosna
Właścicielka Fiony i Gaja „Od Szalonej Wandy”